Wyłaniają się wzgórza pokryte lasami. Przeplata się i spokojnie przepływa między drzewami mgła. To mógłby być początek każdego innego filmu.
Rozbrzmiewa już jednak
w tle echo melodii przyszłości.
Katniss nadal śni koszmary z poprzednich Igrzysk, a choć czas mija, nie zaciera wspomnień. Nie zapomniały też o śmiałym czynie władze totalitarnego Kapitolu. Zbliża się tournee zwycięzców, ale nie idzie tak sprawnie, kiedy kraj czeka tylko na wybuch rewolucji. Kto będzie iskrą od której zacznie się zmiana?
W drugim starciu na kolejnej arenie pojawiają się nowi zawodnicy, z racji tego, że z poprzednich Igrzysk przetrwała tylko dwójka... a zwycięzca zawsze był tylko jeden, choć raczej jest to ten, kto zdołał przetrwać. Wygrywał tylko Kapitol, przypominając o poskromieniu rewolucji.
Te Igrzyska zapowiadają się na jeszcze bardziej niebezpieczne, gdyż biorą w nich udział sami zwycięzcy z poprzednich starć. Najbardziej zapadająca w pamięć jest dwójka z nich: Johanna Mason i Finnick Odair.
Casting o rolę Finnicka był zażarty (
pewnie prawie jak Igrzyska) i wiele ciach tam startowało.Wybrany został Sam Claflin. Początkowo nie byłam przekonana, widziałam w tej roli kogoś innego, lecz Sam zdecydowanie podołał zadaniu i dał radę - uwierzyłam, że to Finnick.
Choć w książce tak średnio lubię Johannę,
to jednak moja imienniczka, dlatego ciekawiło mnie jak wypadnie w tej roli dawna Lydia Bennet :) Zrobiono świetną scenę wprowadzającą postać i potem ukazano ją na arenie jako sojusznika, ale niestety nie wspomniano o tym jak Johanna wygrała Igrzyska, a jest to dość ciekawa opowieść, która uzupełnia obraz jej osobowości.
Prawdziwie udane epizody to sceny z rozmowy Prezydenta Snow'a i jego wnuczki, która zafascynowana jest wizją miłości Katniss i Peety na ekranie - zresztą jak większość mieszkańców Kapitolu.
Pokazano również jak zwycięzcy Igrzysk z poprzednich lat jednoczą się wobec decyzji o rozegraniu Ćwierćwiecza.
Nie zapomniano także o scenach zza kulis, w których ukazane są decyzje organizatorów Igrzysk, a perspektywa ta jest o tyle cenna, że dopełnia opowieść, czego brak w książce.
