Złocisty topaz - symbol wierności

"Puszcze milczenia" - Emily Rodda
[SERIA] Pas Deltory 01
Wydawnictwo Literacki Egmont
Cena: 14,99 zł
PREMIERA : 8 LUTY 2012

Nad królestwem Deltory zapanował nikczemny Władca Mroku. Zmusił do ucieczki rodzinę królewską i zniszczył Pas Deltory, którego magia chroniła królestwo. Szesnastoletni Lief wyrusza w niebezpieczną podróż. Musi odnaleźć siedem kamieni, które tworzyły Pas i bez których Deltora nie wyrwie się spod jarzma Władcy Mroku. Tajemnice, niebezpieczne stwory, wróg czający się w cieniu drzew Odzyskanie Pasa Deltory nie będzie łatwe.

RECENZJA
"Puszcze mileczenia" doskonale wprowadzają młodego czytelnika w świat Deltory. Ten tom podzielony został na dwie części. Pierwsza z nich zabiera nas daleko w przeszłość aby wyjaśnić historię powstania legendarnego pasa zdobionego kamieniami szlachetnymi, który pomógł dokonać zjednoczenia państwa. Druga część to zupełnie inna rzeczywistość, gdzie rozpanoszyło się zło. Legenda musi powrócić do życia pod postacią nowego pokolenia i przystąpić do wali o lepszą przyszłość.

Serie skierowane do młodszych czytelników mają to do siebie, że sprostać muszą bardzo wielu surowym wymaganią. Akcja powinna być dość szybka, a opisy ściśle jej podlegające. W tym wieku rzesztę wypełni wyobraźnia. Bohaterowie to postacie którzy mimo swoich niesamowitych przygód, podzielają też po części nasze emocje. Pod koniec tej części mamy drużynę w postaci trójki postaci: Lief'a, któremu powierzono misje, jego opiekuna Barda oraz Jasmine - młodą osóbkę, która potrafi rozmawiać z drzewami.

Ten świat fantastyki, mimo iż w wydaniu dla młodszej widowni, przypomina wiele znanych już wypraw. Dobrze zanim młodsi czytelnicy wyruszą z Drużyną Pierścienia aby nie czekali aż tak długo i poznali także inne światy i przygody. Jak na dobrą serię przystało, mamy także mapkę Królestwa Deltory, która ułatwi nam śledzenie losów bohaterów.
Seria ta zapadnie mi w pamięć jako pełna kompletnie nieprzewidywalnych zwrotów akcji i  miejsc niczym z jakiejś mroczniejszej wersji baśni. Uwielbiam szczególnie symbolikę kamieni szlachetnych, a tutaj każdy tom na nas zaprowadzić do następnego z nich.

"Był wśród nich topaz, symbol wierności, złocisty jak zachodzące słońce. Był ametyst, symbol prawdy, o barwie fiołków rosnących na brzegach rzeki Del. Czystość i siłę reprezentował diament, przejrzysty i skrzący się jak lód. Honor natomiast - szmaragd, zielony jak bujna trawa. Piątym był lapis-lazuli, kamień niebiański, ciemnoniebieski z punkcikami srebra, wyglądał jak rozgwieżdżone, nocne niebo. Szczęście oznaczał rubin barwy czerwonej krwi. A opal, symbol nadziei, błyszczał wszystkimi kolorami tęczy."

MOJA OCENA : 8 / 10
Seria Pas Deltory to świetny prezent dla młodszego rodzeństwa, który będzie można także samemu poczytać w wolnej chwili. Niezwykle żywa historia pełna akcji, wyobraźni i przygód w najlepszym wydaniu.

Poprzednie wydanie książki pochodzi z roku 2002 i także ukazało się nakładem wydawnictwa Egmont. Tegoroczna edycja posiada zupełnie nowy projekt okładek, które odnoszą się do finałowych wydarzeń każdego z tomów.
W lutym ukażą się cztery pierwsze tomy serii, pozostałe na przełomie września i października.

Seria obejmuje :
1. Puszcze milczenia < --- [topaz]
2. Jezioro łez [rubin]
3. Miasto szczurów [opal]
4. Ruchome piaski
5. Góra Grozy
6. Labirynt Bestii
7. Dolina Zagubionych
8. Powrót do Del

Emliy Rodda jest to pseudonim australijskiej autorki Jennifer Rowe (często porównywanej z J.K.Rowling). Autorka pisze niemal codziennie, dzięki czemu przekazała już ponad 50 książek, cieszących się popularnością na całym świecie. Pas Deltory przetłumaczono na 29 języków.

Za możliwość wyprawy w świat Deltory dziękuję wydawnictwu Egmont.

"Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją."

"Porzuceni" - Meg Cabot

Wydawnictwo Amber

Odkąd istnieje życie ludzie zastanawiają się co tak naprawdę jest po nim. Trudno jednoznacznie obalić lub potwierdzić którąś z niezliczonych teorii. Są świadkowie, którzy powrócili z tamtej strony. Osoby będące w stanie śmierci klinicznej. Najnowsze badania podważają te doznania i przypisują je aktywności mózgu, która w przeciwności do serca, nadal działa w czasie gdy reszta ciała umiera. Trudno jest jednak zaprzeczyć temu, że relacje tych osób często są bardzo spójne i powtarzają się w wielu przypadkach.

Zaledwie 4 minuty. Tyle czasu mamy aby za pomocą najnowszych osiągnięć medycyny sprawić aby serce znów zaczęło bić.

Jest jednak jeden wyjątek. Hipotermia. Wtedy czas wydłuża się aż do 20 minut aby sprowadzić życie z powrotem.

Tyle czasu spędza nasza bohaterka. Prawie półgodziny po tamtej stronie.

Powraca ale nikt nie wierzy w to czego doświadczyła, mimo że ma niezbity dowód. Czy to już szaleństwo czy też prawda ?

Jedno jest zasadniczo pewne.

Wszystko ma swoje konsekwencje, które trzeba ponieść.

Śmierć jest konsekwencją życia.

Wróci więc tam, gdziekolwiek to jest, prędzej czy później.

Choć może nawet szybciej niż jej się teraz wydaje.

Raz, dwa, trzy.

Zasada pierwsza i najważniejsza.

Nigdy nie pozwól sobie zamknąć oczu.

WPROWADZENIE

Wszystko co widzę staje się czerwone niczym kwiaty opuncji. Świat stracił kolory. Jest tylko ta czerwień. Wiem, że popełniłam błąd, a on zaraz się zjawi. Odgłos jego kroków, gdy idzie po płatkach kwiatów, jak odgłos ich łamach kości. Najgorsze jest jednak to, że gdy już ten koszmar minie, ja nadal nie będę pewna czy to była prawda czy halucynacja.

Tak opisałabym najczęstszy problem jaki nęka naszą bohaterkę Pierce. Przeżyła śmierć kliniczną. Ta śmierć była niepotrzebna i to w dodatku z jej własnej winy. Znalazła się w zaświatach. Mrocznych i zupełnie nieprzyjemnych. Całkowicie pozbawionych nadziei. Tam też ponownie spotkała jego. Dawno temu  rozmawiali ale jeszcze w jej świecie. Teraz gdy on ją rozpoznaje, proponuje, że zabierze ją w lepsze miejsce. Ona się zgadza. Niestety nie wie tylko, że miał na myśli na zawsze.

Cudem ucieka śmierci. Jednak nie ucieknie jemu. Skąd mogła wiedzieć ile ludzi ucierpi lub straci swoje życie z powodu jej powrotu.

Konsekwencje.

John wydaje się kimś z koszmaru. Pierce nie jest do końca pewna nawet tego czy istnieje. Po niezliczonych sesjach terapeutycznych nie byłaby już pewna niczego. Ale jest dowód. Kamień jaki jej podarował, ten sam, który Hades podarował Persefonie. Przeklęty diament.

Tylko, że Persefona miała szczęście, bo ją ktoś ocalił, nawet jeśli częściowo.

Pierce nie ocali nikt, tak samo jak wielu innych.

Są Porzuceni.