Jak upolować Drakulę - Kerri Maniscalco

Po makabrycznym finale sprawy Rozpruwacza w Londynie, Audrey Rose i Thomas Cresswell wyruszają do Rumunii na kurs wstępny dla przyszłych studentów medycyny sądowej. To tam, w dawnym zamku Drakuli, mieści się akademia, która wkrótce stanie się miejscem kolejnych zbrodni. Ktoś przebija ofiary drewnianym kołkiem, wkłada im w usta czosnek i wypompowuje z ich ciał całą krew. Podejrzani są zarówno inni studenci jak i wykładowcy. Mordować z zimną krwią może bibliotekarz, służba czy nawet sam książę. Audrey Rose nie ma czasu na opłakiwanie brata, kiedy na jaw wychodzi mroczne dziedzictwo jej ukochanego Thomasa Cresswella. Czyniąc z niego osobę zamieszaną w sprawę zbrodni czy też przyszłą ofiarę?

Seria Stalking Jack the Ripper to przykład książek, które czyta się przede wszystkim dla jej bohaterów - tutaj głównej pary adeptów medycyny sądowej, czyli Audrey Rose i Thomasa. Kerri Maniscalco pragnęła napisać historie na wzór powieści gotyckich i ten klimat zdecydowanie udaje się jej utrzymać. Bohaterowie mają zajęcia w prosektorium, biorą udział w sekcjach zwłok oraz oględzinach miejsc licznych zbrodni. Okoliczności tych tajemniczych zgonów muszą rozwikłać i tutaj pojawia się problem: nabudowana przez cały tom intryga nie jest na miarę finału, jaki dostajemy. Długie wątki, przeplatane innymi, są potem spychane na wyjaśnienie raptem jednym zdaniem, a nie mają swojej kontynuacji, bo śmierć głównego sprawcy zamyka tom (zarówno I jak i II), tym samym kończąc rozdział historii, nim bohaterowie przeniosą się do innej lokalizacji.

Historia jest skonstruowana tak, że chociaż pojawią się wzmianki o możliwym udziale w zbrodniach sił paranormalnych (w tomie II - wampirów / strzyg), to wygrać musi nauka. Podejrzenia bohaterów są przez to powtarzalne, skoro czytelnik wie, że żadnych potworów nie było, nie ma i nie będzie. Pozostaje za to zagadka, kto skrywa swoje morderstwa pod osłoną ludowych legend Rumunii. Co się jeszcze powtarza niezliczoną ilość razy to przekonanie o "skandaliczności zachowań" w erze wiktoriańskiej, jakich dopuszczają się Audrey Rose i Thomas - razem lub osobno. Czytelnik wie, że wyprzedzają oni swoje czasy, bez przypominania mu o tym co kilka stron. Na duży plus zasługują za to prawie wszystkie sceny z udziałem dwójki głównych bohaterów: ich wymiany zdań to główne źródło humoru jak i wątku romantycznego w tej historii.

Dla kogo jest więc "Jak upolować Drakulę" od Kerri Maniscalco? Tylko i wyłącznie dla czytelników tomu I, gdyż nie da się książek w tej serii czytać niezależnie od siebie - tj. w dowolnej kolejności. Chociaż każdy tom dzieje się w innej lokalizacji i ma inną zagadkę zbrodni do rozwikłania, kontynuowany mamy stale wątek relacji Audrey Rose i Thomasa - to oś i serce tej historii. Jeśli polubimy duet tych bohaterów, to zostaniemy z nimi już na całą serię, wyczekując scen z ich udziałem. Idealne tło zapewnią nam wiktoriańskiej i gotyckie klimaty. W przypadku, gdy ktoś szuka dobrej powieści detektywistycznej z misterną intrygą, w której wszystkie kawałki pasują idealnie do siebie... to musi szukać dalej. Czy to seria na re-read? Ulubionych fragmentów - tak, zaś całości - nie.

"Jak upolować Drakulę" - Kerri Maniscalco

SERIA: Stalking Jack The Ripper / TOM 2

Wydawnictwo: Media Rodzina 2023

W kategorii: wiktoriańska powieść gotycka (stylizowana)

Główni bohaterowie: Audrey Rose, Thomas Cresswell

Miejsce akcji: TOM 1 - Londyn, TOM 2 - Rumunia

PYTANIE: Czy wy też macie taką serię, którą czytacie bardziej dla bohaterów niż dla akcji?

Ostatni gambit - Jennifer Lynn Barnes

Avery Kylie Grambs lada moment ma wypełnić warunki, jakie postawiono jej w testamencie, by odziedziczyć spadek po znanym miliarderze. Rozwiązała mnóstwo zagadek, odkrywała rodzinne tajemnice, a nawet przeżyła zamach na własne życie. Nikt nadal nie wie jednak dlaczego to jej senior zapisał swój majątek - nie byli przecież w żadnym stopniu spokrewnieni. Tymczasem na progu rezydencji pojawia się prawowita dziedziczka, a ktoś uprowadza ukrywającego się (przybranego) syna miliardera. Zamiast okupu żąda rozwiązania ostatniej zagadki. Avery rozpoczyna wyścig z czasem, który zakończy jej ostatni gambit.

Długo czekałam na serię "The Inheritance Games" na naszym rynku i bardzo cieszę się, że te książki Jennifer Lynn Barnes ukazały się w polskim przekładzie. Finałowy tom serii wciąga czytelnika równocześnie w dwie gry: (1) ostatnią grę seniora  i (2) zagadkę tożsamości jego największego wroga. Dowiadujemy się, skąd się wziął ten cały majątek, a także od kogo senior przejął zamiłowanie do projektowania wyrafinowanych gier i zagadek dla swoich dzieci i wnuków. Będziemy również świadkami tego, co Avery zrobi z taką fortuną, po tym jak już spełni warunki testamentu (tj. przeżyje rok, mieszkając w rodowej rezydencji miliardera wraz z jego rodziną - która z gigantycznego spadku mało co odziedziczyła). 

Jeśli ktoś zaczął już "The Inheritance Games", zdecydowanie powinien doczytać serię do finału. Poprzez wszystkie trzy części. Wydarzenia z tomu 1 jak i powody, dla których miliarder z Teksasu wybiera właśnie Avery jako jedyną spadkobierczynię, nabierają dopiero należytego sensu z perspektywy "Ostatniego Gambitu".  / UWAGA: SPOILERY W DALSZEJ CZĘŚCI

I jak bardzo jest to wyjaśnienie to zaakceptowania, tak endgame wątku miłosnego już nie. Jest to związane z tym, że bracia Hawthorne nie są w równym stopniu scharakteryzowani - nie poświęcono im tyle samo czasu. To Grayson jest osobą, która wprowadza Avery do tego świata. To on stanowi dla bohaterki przeciwwagę - kogoś, z kim może rywalizować w rozwiązywaniu zagadek. Tym samym ich relacja jest tą, która napędza tu fabułę. Nash jest postacią drugoplanową i tak został jego wątek napisany - lecz na identyczny w konstrukcji wygląda ten od Jamesona. Nawet Xander ma bliżej do pierwszego planu ze swoim rozbrajającym poczuciem humoru, a jednak to Jamesona wybrano na finał.

Oczywiście autor ma prawo poprowadzić swoją historię do finału tak, jak ją w sercu czuje. W tomie 2 Avery nie jest jeszcze zdecydowana, lecz w tomie 3 zostaje tyle razy powtórzone, jak to Jameson cudownie wpłynął na jej rozwój jako osoby, że tworzy to wrażenie, jakby bohaterka (a tym samym autorka) wciąż to podkreślając chciała przekonać o słuszności tego wyborze zarówno samą siebie jak i czytelnika. Jedyną zaś charakterystyczną cechą Jamesona jest skłonność do ryzyka, rozwój ich relacji ma miejsce zza kulisami (fragmenty w formie streszczenia wspomnień - nie bezpośrednia akcja książki, której byłoby się świadkiem), a jego rola jest mocno ograniczona w fabule. Przez taki finał wątku romantycznego ma się wrażenie, że pełen potencjał postaci w tej wersji powieści nie wybrzmiał. A mógłby i mówi to nawet sama Avery rozmyślając o swojej relacji z Graysonem.

Cała seria "The Inheritance Games" to bardzo przyjemny obrazowy styl i super-krótkie rozdziały (często na 2-3 strony) przez które szybko się czyta te książki, ale i niesamowicie łatwo jest je odłożyć. Nie dotyczy to tomu 1, który napisany jest na zupełnie innym poziomie. Tam czytamy, bo musimy po prostu znać finał. Za to dwójka i trójka pełne są już powtórzeń w wątkach oraz rozwiązań, które zbyt dobrze z części wprowadzającej znamy. To niezbędne uzupełnienie, jeśli chce się poznać całość intrygi, bazuje jednak mocno na faktach z przeszłości. Wydarzenia w teraźniejszości zaś, przez swoją schematyczność, nie są w stanie tak utrzymać uwagi. Nie wypełnia tej luki też wątek romantyczny. Mimo tego jest to nadal jedna z lepszych serii YA, które ukazały się w ostatnim czasie na rynku. W planach jest jeszcze prequel o braciach Hawthorne'ach, po który na pewno sięgnę.

"The Inheritance Games. Ostatni gambit" - Jennifer Lynn Barnes

SERIA: TOM III / Wydawnictwo Media Rodzina

Gatunek: YA / zagadki / thriller

W skrócie: finał gry seniora - miliardera

Wiek bohaterów: licealny / studia

Stron: 446

PYTANIE: Jaką serię Wam udało się ostatnio dokończyć? 

Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki - Holly Jackson

Siedemnastoletnia Pippa Fitz-Amobi powinna właśnie szlifować swoje podanie na studia. Zamiast tego pochłania ją szkolny projekt, w ramach którego zajmuje się rozwiązaniem zagadki zbrodni sprzed pięciu lat. Łamie tym założenia pracy semestralnej, która skupiać się miała wyłącznie na roli mediów - absolutnie zaś nie wchodzić w żaden kontakt z rodzinami ofiar.

Bohaterka wciąż chodzi do tej samej szkoły co kiedyś zamordowana przez swojego chłopaka Andie Bell. Pippa znała ją tylko z widzenia, gdyż śliczna i popularna Andie należała do starszego rocznika. Podobno to Sadie odebrał jej życie, a potem także sobie. Pip nie wierzy w taki scenariusz. Jest w nim zbyt wiele luk i zbyt mało czasu by dokonać zbrodni oraz tak skutecznie ukryć ciało, którego po dziś dzień nie odnalazła policja. Pippa wraz z bratem domniemanego mordercy postanawiają połączyć siły i dowieść niewinności Sadie'go. Ktoś jednak nie chce aby rozgrzebywać zamkniętą już sprawę. Im więcej anonimowych pogróżek otrzymuje bohaterka, tym bardziej utwierdza się w postanowieniu by za wszelką cenę dowieść prawdy.

Lubimy takie historie: triumf umysłu nad przeciwnościami. Logiki nad siłą fizyczną. Sprawiedliwości nad niewyjaśnionymi zbrodniami. Tajemnice mogą się piętrzyć ze strony na stronę, lecz jeśli bohaterowie są ponadprzeciętnie inteligentni, to dotrą do prawdy.

Tytuł "Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki" nie jest wcale przewrotny. Pippa to uczennica, którą rodzice muszą siłą wyprawiać na imprezę. Oraz taka, która nie wagaruje - a przynajmniej do momentu rozpoczęcia prywatnego śledztwa. Ravi, brat chłopaka okrzykniętego w małym angielskim miasteczku mianem 'mordercy', to idealny kompan w dochodzeniu. Dialogi tej pary sprawiają, że aż iskrzy, jednak wątek romantyczny jest w tomie pierwszy marginalny. Na pierwszy plan wysuwa się kryminalny aspekt powieści, chociaż fani kryminałów mogliby być lekko zawiedzeni.

Choć nie ma w tej powieści interwencji sił nadprzyrodzonych, to niezwykle 'magiczne' bywają niektóre zwroty akcji. Wywiady, które Pip przeprowadza ze świadkami, trudno byłoby ukryć pod przykrywką szkolnego projektu. Mało kto odpowiedziałby jej na pytania tak prywatne i problematyczne, jeśli nie zostałby do tego zmuszony przez przepisy prawa na posterunku policji czy na sali sądowej. 

Jeśli jednak przymknąć na to oko, to książka ta będzie dawać radość z lektury. Odnajdą się w niej fani serii takich jak 'Pretty Little Liars' czy 'Gry w Kłamstwa'. Świetny styl, zabawne dialogi i transkrypcje z wywiadów powodują, że przez powieść się płynie. Pippa od początku ma całą listę podejrzanych, lecz finał i tak zaskakuje. Losy bohaterów można śledzić w kolejnych dwóch tomach serii.

"Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki" - Holly Jackson

SERIA: 3 TOMY + PREQUEL

Wydawnictwo: Zielona Sowa

Wiek bohaterów: szkoła średnia 

Wiek czytelników określony przed wydawcę: 15+

Kategoria: thriller młodzieżowy

Wątki paranormalne: brak

W skrócie: śledztwo w ramach szkolnego projektu

WAŻNE: Tom 1 to wznowienie, w listopadzie 2022 miał za to premierę tom 2 serii - Zepsuta krew.